De muziek van Tomassenko is in de eerste plaats een verhaal van ontmoetingen, van kruisingen, van talen, m.a.w. een verhaal zondermeer. Het gebrek aan een bas is enkel zichtbaar, maar niet hoorbaar: de tuba en de rijkelijk bespeelde basdrum vullen deze leemte volledig op. Elementen uit o.a. jazz, Afrikaanse traditionele gezangen en gospel smelten samen tot een bijzonder dynamisch en adembenemend klankenspektakel, dat haast nergens mee te vergelijken valt. Op die manier geeft de stem van Olivier Thomas, de bezieler van Tomassenko, gestalte aan een soort non-taal variërend van Arabische ladders tot Franse chansons wriemelt hij in gebaar en taal over het podium. Ieder concert van Tomassenko is een feest, waarbij het publiek, gelokt door de losse, spontane en zaligmakende houding van de muzikanten, in geen tijd volledig deel uitmaakt van hoger genoemd verhaal.